مقایسه تطبیقی نقش اراده در تشکیل قراردادهادر حقوق ایران و مصر

پژوهش حاضر با موضوع"مقایسه تطبیقی نقش اراده در تشکیل قراردادها در حقوق ایران و مصر"به روش مطالعات کتابخانه ای و از طریق فیش برداری به دسته بندی مستندات مرتبط پرداخته و سپس به شیوه توصیفی تحلیلی متغیر مستقل تحقیق(نقش اراده در قردادها) تطبیق گردید. نتایج نشان می دهد که هر دو کشور با توجه به اتکا به فقه به عنوان منبع اصلی قانون گذاری مدنی در خصوص به رسمیت شناختن نقش اراده افراد در صحت قراردادها اعتقاد و اصرار دارند و در هر دو دیدگاه چه از جنبه حقوقی و چه از جنبه فقهی هرگونه قرارداد و عقد مبتنی بر اکراه و اجبار را باطل و غیر نافذ قلمداد می کنند. اما در خصوص کم و کیف نوع اراده از دیدگاه باطنی و ظاهری تفاوت هایی از لحاظ شکلی و ماهوی دارند. ازجمله اینکه با تعریف متغیر واسط ترس یا اجبار در میزان اکراه موضوعات ظرافت های حقوقی خاصی پیدا می کنند. به عنوان نمونه در بحث شرایط تاثیر اکراه، مساله ی اندازه ترس اشاره گردید در ارتباط با شرایط تاثیر اکراه در حقوق ایران و مصر موارد یکسانی ارایه شده است.اشتراک در این دیدگاه ها ناشی از عوامل یاز قبیل نظم عمومی،اخلاق حسنه و قواعد آمرهء است که به اعتبار فقه برای حقوق هر دو کشور نافذ است.این سه عامل برای اراده افراد در حوزه قراردادها(هم اراده ظاهری و باطنی)محدودیت هایی را ایجاد می کند، زیرا طرفین عقد حق ندارند پای از این دایره بیرون نهند و برخلاف ضوابط مربوط به نظم عمومی به انعقاد قرارداد مبادرت ورزند،بلکه برای حفظ نظم جامعه به طور حتم باید این ضوابط را محترم بشمارند