مقایسه رویکرد سیاست خارجی آمریکا از راهبرد دیپلماتیک اوباما تا فشار حداکثری ترامپ

سیاست خارجی آمریکا در زمان حاکمیت نومحافظه کاران در برخورد با برنامه اتمی ایران مبتنی بر قدرت سخت بود که با موفقیت همراه نبود و منجر به افزایش توان هسته ای ایران گردید. اوباما که با شعار تغییر و حل چالش اتمی با استفاده از دیپلماسی به قدرت رسیده بود، توانست سیاست هوشمندانه ای را برگزیند و به توافق هسته ای با ج.ا. ایران دست یابد. اما با به قدرت رسیدن دونالد ترامپ، تقابل دو کشور وارد مرحله جدیدی گردید. راهکار دیپلماتیک اوباما با اتخاذ رویکردی چندجانبه گرایانه و تمرکز بر جلوگیری از دست یابی ج.ا. ایران به سلاح هسته ای با هدف اجماع سازی کشورهای همسو با سیاست های هژمون(آمریکا) در قبال ایران دنبال شده بود. از سوی دیگر سیاست های ترامپ با رویکردی یک جانبه و تقابلی مبتنی بر تنازغ ژیوپلیتیکی بوده و آنچه آمریکا به دنبال آن بوده؛ احیای سلطه آمریکا در قالب نفی تیوری اوباما، عدم کاربست تحریم ها علیه ج.ا. ایران در پسا برجام، توسعه نظامی گری در منطقه و محدود کردن ایران مبتنی بر مفاهیم قدرت و فضا مطابق راهبرد هژمون می باشد. بر این اساس سعی می شود با رویکرد تحلیلی- تبیینی و با بهره گیری از مفروضات ریالیستی دلیل تغییر جهت گیری آمریکا در دوره اوباما و میراثی که از خود برای دونالد ترامپ جای گذارده را مورد بررسی قرار دهیم.