تبیین مولفه های مورفولوژی شهری بر اساس سیاست و شاخص های تاب آوری شهری به روش تحلیل عاملی

رشد جمعیت شهری جهان در قرن اخیر و تغییرات محیطی حاصل از شهرنشینی و شهرگرایی موجب توسعه شهری غیر متوازن و از هم گسستن سکونتگاه های طبیعی شده است که این امر موجب تغییرات آب و هوایی و زیست محیطی ، افزایش فرکانس و شدت حوادث و تشدید بلایای طبیعی مانند زلزله در شهرها شده است.بنایراین شهرها باید بر اتکا بر ظرفیت داخلی خود بتوانند برای حیات و رشد مداوم در برابر تغییرات زیست محیطی جهان ، پایدار و تاب آور شوند. این در حالی است که مورفولوژی شهرها ممکن است غیر قابل تغییر و غیر منعطف بوده و خواص آن تاثیر مستقیم بر تغییرات اجتماعی و اقتصادی و محیط شهری داشته باشد و یا بالعکس می تواند موجب کاهش آسیب و افزایش ظرفیت پاسخدهی شهرها به شوک های وارده گردد.پژوهشگران در این تحقیق با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و تحلیل عاملی(Factor Analysis) به دنبال شناسایی و تبیین مولفه های اصلی مورفولوژی و تاب آوری شهری در مقیاس های کلان و میانی می باشند. نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که بر اساس روش تحلیل عاملی نهایتا 6 عامل اصلی از میان 28 عامل شناسایی شده بر میزان تاب آوری یکپارچه شهرها از منظر مورفولوژی شهری موثر خواهد بود که عبارتند از : 1. اتصال پذیری و هم پیوندی شبکه، 2. تراکم تقاطع و شبکه ارتباطات، 3. میزان نابرابری و توزیع امکانات شهری ، 4. نسبت معابر قابل استفاده در زمان بحران، 5. آموزش و آگاهی اجتماعی، 6. میزان اشتغال و بیکاری.