آفرینش در اساطیر شاهنامه در تطبیق با آیاتی از قرآن کریم

موضوع آفرینش از جمله مباحثی است که می تواند میدانی برای جولان افکار مردم هر سر زمین به وجود آورد. معنا و مفهوم پیچیده خلقت و ماده اولیه آفرینش در جای جای زندگی و تفکر وتخیل بشری قابل مشاهده است که جهت شناخت رموز و مقایسه آن میتوان به کند و کاو و رمزگشایی اقدام نمود. از اینرو در این مطالعه با جمع آوری داده ها به روش اسنادی و کتابخانه ای و با رویکردی توصیفی -تحلیلی به بررسی این موضوع پرداخته شده است. بررسی ها نشان می دهد که علیرغم وجود تفاوت هایی در بحث آفرینش در باورهای باستانی و خلقت جهان هستی از منظر قرآن کریم، تشهابهات زیادی نیز در این دو منبع که هم فرهنگ ساز و هم تمدن سازند، وجود داشته و لذا بیان شاهنامه از آفرینش آسمانها و زمین با منابع اسلامی همخوانی دارد. براین اساس منشآ(اولیه)خلقت (آسمانها و زمین وآنچه در میان آنهاست وگیاهان و جانوران ومردمان) قبلا در عالم معنی بوده و بعد درعالم مادی از آب و خاک و عناصر چهارگانه بوجود آمده و نماد آن درشاهنامه کیومرث و در قرآن کریم آدم و حوا ست.