واکاوی و آسیب شناسی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایراندر قبال جنگ داخلی سوریه (2021-2011)

بررسی سیاست خارجی ایران در قبال بحران سوریه موضوع پراهمیتی است که در رابطه با آن رویکردهای مختلفی وجود دارد. در این پژوهش با توجه به نقش حمایتی پررنگ ایران در تداوم حکومت سوریه به این پرسشها پرداخته می شود که سیاست خارجی ایران در قبال بحران سوریه را در قالب چه نظریه ای بهتر می توان تبیین کرد؟ این سیاست تا چه میزان موفقیت آمیز بوده و چه پیامدهایی را به همراه داشته است؟ یافته های پژوهش حاکی از آن است که سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در سوریه عمدتا وجه امنیتی داشته و معطوف به مقابله با تهدیدات، و حفظ نفوذ منطقه ای بوده لذا تبیین آن از منظر رهیافت واقع گرایی و به طور خاص نظریه موازنه تهدید مناسب تر است. این سیاست در مهار تهدیدات امنیتی مستقیم به ویژه قدرت گیری گروه های تکفیری در حوزه منطقه ای غرب ایران و همچنین حفظ نفوذ منطقه ای جمهوری اسلامی، موفقیت آمیز بوده با این حال برخی کاستی ها و پیامدها را نیز به همراه داشته که می توان به گسترش شکافهای مذهبی در منطقه و همچنین افول قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران و گروه های همسو در جهان عرب اشاره کرد. از طرف دیگر، نگاه محدود امنیتی نظامی به حوزه سوریه و ضعف دیپلماسی اقتصادی ایران، و همچنین کنشهای سایر بازیگران تاثیرگذار در سوریه مانند روسیه برای گسترش حوزه نفوذ  نیز بر منافع ایران در این منطقه تاثیرات منفی داشته است. در این پژوهش از روش تحلیلی توصیفی استفاده شده و روش جمع آوری اطلاعات نیز کتابخانه ای است.