ارتباط کورتیزول بزاق و اضطراب در استوماتیت آفتی عود کننده

استوماتیت آفتی عود کننده یکی از شایعترین بیماری های التهابی دهان با اتیولوژی مولتی فاکتوریال است. عوامل روحی- روانی از فاکتورهای احتمالی مسبب زخمهای آفتی عود کننده است که سطح کورتیزول را تحت تاثیرقرار می دهد.این مطالعه با هدف مقایسه سطوح اضطراب و کورتیزول بزاق در بیماران مبتلا به استوماتیت آفتی عود کننده (دوره فعال بیماری و دوره بهبودی) و افراد سالم صورت گرفت.

در این مطالعه تحلیلی و مورد-شاهدی نمونه بزاق غیر تحریکی 30 بیمار مبتلا به آفت بالای 10 سال (در مرحله زخم فعال و 2 روز پس از بهبودی) و 30 فرد سالم (گروه شاهد) که از لحاظ سن و جنس همسان بودند، جمع آوری و جهت ارزیابی سطح کورتیزول بزاق (روش الایزا) به ازمایشگاه ارسال شد.همچنین پرسشنامه Hamilton's anxiety scaleبرای ارزیابی سطح اضطراب شرکت کنندگان تکمیل گردید.داده ها با نرم افزار SPSS 20 و آزمون تی تست مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

سطح کورتیزول بزاقی در بیماران مبتلا به آفت در دوره زخم فعال و بهبودی تفاوت معنی داری نداشت (0/171=P). سطح کورتیزول بزاقی در افراد سالم و بیماران مبتلا به زخم فعال آفتی تفاوت معنی داری نداشت (0/272=p). همچنین سطح کورتیزول در بیماران مبتلا به استوماتیت آفتی راجعه در دوره بهبودی و گروه کنترل تفاوت معنی داری نداشت (0/97 = P). میانگین سطح اضطراب افراد مبتلا به آفت 3.2±17.6 و افراد سالم 2.7±9/15. تفاوت آماری مشخصی نداشت (P˃0.05)

با توجه به نتایج سطح کورتیزول بزاقی طی دوره اولسراتیو و پس از بهبودی در بیماران مبتلا به آفت و گروه کنترل تفاوتچندانی ندارد همچنین سطح اضطراب و کورتیزول ارتباطی با وقوع آافت ندارد.