ایماژیسم یا تصویر گرایی درونی و بیرونی شعر ملک الشعرای بهار با تاکید بر مکتب کوبیسم

شعر دارای مولفه های متعددی است و عناصری که شعر را به وجود می آورند چه در ساز و کارهای بیرونی و چه در ساز و کارهای درونی به عناصر متعددی وابسته اند که یکی از آنها ایماژ یا همان تصویر است. شاعر به کمک کلمات می تواند مفاهیم صوری را از بیرون به روی صفحه کاغذ بیاورد. پس تصویرسازی یعنی اینکه شاعر بتواند با کمک کلمات و واژه ها تصویرهای مورد نظر خودش را چه به طور عینی و دقیق، چه به طور فرا واقعیتی منتقل کند. این ویژگی تحولات معاصر درهنر آوانگارد به خصوص کوبیسم را منعکس می کند. در این مقاله، هدف اصلی نویسندگان بررسی ایماژیسم ادبی در حوزه تخیلات شاعرانه در آثار محمدتقی بهار، ملک الشعرا می باشد. مساله بنیادی این مقاله که نگارندگان در پی پاسخ گویی به آن هستند، کیفیت طبقاتی تصاویر شعری ملک الشعرای بهار از نظرگاه خیال و سطوح ادراکی وی، گذر از سطوح تخیلات شاعرانه به درون لایه های عمیق تر خیال پردازی ها و تصویرگری های وی می باشد. در این راستا پس از معرفی لایه های مختلف تصویر در دو حوزه تصویر سطح و تصویر این نتیجه حاصل می شود که میزان پیچیدگی شبکه تصویری در شعر بهار، ارتباطی مستقیم با شبکه ذهنی وی دارد به گونه ای که سطوح مختلف این تصاویر به تدریج جزو ویژگی های سبکی وی می شود. روش تحقیق نیز تحلیلی توصیفی و شیوه جمع اوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای می باشد.