تحلیل عنصر شخصیت در رمان «دخیل عشق» بر اساس نظریه معنا محور

 «شخصیت» از مهمترین عناصر روایت و چگونگی تفسیر شخصیت ها از اجزاء اصلی تفسیر متن است. هدف این پژوهش واکاوی رمزگان معنایی شخصیت های داستانی بر اساس نظریه معنا محور از رویکردهای نوین تحلیل شخصیت پردازی در روایت شناسی و تلفیقی از نظریه های «ریمون-کنان»، «رولان بارت»، «مایکل بال» و...در رمان «دخیل عشق» اثر «مریم بصیری» با مطالعات کتابخانه ای و توصیفی-تحلیلی است. نتایج پژوهش چنین است: معناگرایی، دست یابی به مفهومی است که موضوع آن به لفظ در نمی آید ولی با توجه به ساختمان ترکیبی کلام فهمیده می شود و لفظ را دال و معنا را مدلول و مفهوم می نامد. شخصیت های نوعی و ایستای این رمان، مطابق اصول تعمیم پذیری، تکرار، تضاد و تشابه؛ دارای همبودگی صفات متعددی مانند مسیولیت پذیری، فروتنی، دین باوری، فداکاری و... هستند و در ادامه جریان ادبیات دینی با رویکردی ترویجی-تبلیغی با هدف اشاعه مفاهیم و آموزه های دینی و دستاوردهای دفاع مقدس خلق شده اند. خصلت شخصیت ها در قراین متنی مانند توصیف مستقیم دانای کل، توصیف ظاهر، نامگذاری شخصیت ها، کنش و گفت و گو های آنان ترسیم می شود. مهمترین رمزگان و بستر معنایی شخصیت های این رمان دینی، اعتقادی و برجسته ترین ارزش معنایی، خصیصه ایثار و فداکاری است.