نقش عرفان در بوطیقای تصویر شعر یدالله رویایی

بیان مسیله: 

جریان شعری حجم در تاریخ شعر معاصر جریانی بیانیه محور بوده و از الگوها و ساختار های ویژه ای پیروی کرده است. خوانندگان شعر حجم نیز در طول زمان با خوانش نظریات یدالله رویایی از ظرفیت های متفاوت فلسفی، زبانی و زیبایی شناسانه آن آگاه شده اند؛ در این پژوهش به نقش عرفان در بوطیقای تصویر شعر یدالله رویایی پرداخته می شود.

پژوهش حاضر با محوریت بخشیدن به نقش عرفان در بوطیقای تصویر شعر رویایی، به سطوح متفاوتی از این تاثیرگذاری در بعد اخلاقی و مفاهیم عرفانی دست یافته است. در این راستا، به دلیل ظرفیت های لبریخته ها و هفتاد سنگ قبر، تحلیل و بررسی مجموعه این ویژگی ها بر این دو دفتر شعری انجام می شود.

بوطیقای تصویر در شعر یدالله رویایی مجموعه ای از ظرفیت ها و وجوه متفاوت است که الگوها و ساختارهای خود را از بیانیه های شعر حجم و نظریات یدالله رویایی می گیرد؛ وجوه متفاوتی مانند وجوه زبان شناسانه، پدیدارشناسانه، زیبایی شناسانه و عارفانه. دستیابی به وجوه مختلف یادشده مسیله ای است که در گذار از بیانیه شعر حجم و سیر تاریخی نظریات یدالله رویایی به وقوع می پیوندد. بررسی عرفان و نقش آن نیز در بوطیقای تصویر شعر رویایی در گذار از این مباحث و تمرکز بر بیانیه دوم حجم گرایی و حواشی شعر حجم امکان پذیر بوده است. عرفان با کنشی دوسویه در بعد اخلاقی، ریشه های تربیت ذهنی حجم، خوانش و نویسش را در تاثیرپذیری از پدیدارشناسی هوسرلی یافته و از آنجا به ساختمان حضور غیر و دیگری رسیده و در تاثیر مفاهیم عرفانی، به سروده هایی با تکانه های عاطفی، زبان عارفانه یا با بافت و ساختار شطحیات عینیت بخشیده است.