ارائه مدل عوامل موثر بر توسعه راهبرد همرقابتی در بین شرکت های نوآور و نوپا

شرکت های نوپا برای توسعه، رشد و پاسخگویی به تقاضاهای متنوع محیطی با چالش های زیادی روبرو هستند. اتخاذ راهبرد همرقابتی در گستره اکوسیستم استارتاپی یکی از راهکارهای شرکت ها برای غلبه بر این چالش هاست. با توجه به اهمیت راهبرد هم رقابتی در شرکت های نوپا، این پژوهش به بررسی عوامل موثر بر توسعه و بهبود راهبرد همرقابتی در بین شرکت های نوپا و نوآور می پردازد.

روش شناسی: 

پژوهش حاضر دارای مبنای فلسفی تفسیری و جهت گیری بنیادی است. در این پژوهش از رویکرد استقرایی، روش کیفی و راهبرد نظریه داده بنیاد استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل بنیانگذاران و هم بنیانگذارن شرکت های نوپا و نوآور بود که با استفاده از نمونه گیری نظری و روش هدفمند تعداد 16 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها نیز  از ابزار مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شده است.

بر اساس تحلیل داده های پژوهش، شرایط علی (تحلیل استراتژیک محیطی، عدم اطمینان ادراک شده اکوسیستم استارتاپی، کمبود منابع راهبردی، تفکر راهبردی بنیانگذاران)؛ شرایط زمینه ای (شبکه های همکاری، واسطه های همرقابتی، تناسب شرکای همرقابتی و رویداد های استارتاپی)؛ مداخله گرا (امنیت اطلاعات، رفتار های فرصت طلبانه، حفظ مالکیت فکری، ذهنیت بنیانگذاران و دسترسی به رقبای نوپا، سطح اعتمادسازی)؛ پدیده محوری (راهبرد همرقابتی در شرکت های نوپا)؛ راهبردها (تسهیم دانش و فناوری، تبادل منابع و قابلیت ها، تثبیت روابط همرقابتی، مدیریت تعارضات همرقابتی و توسعه گستره همرقابتی) و پیامدها (تاب آوری پویا، بهره وری کارآفرینانه، اعتبار برند، رشد خلاقانه) بر به کارگیری راهبرد همرقابتی در شرکت های نوپا تاثیر دارند.

راهبرد همرقابتی به هم افزایی راهبردی قابلیت های شرکت های نوپا و نوآور در اکوسیستم کارآفرینی منجر می شود. نتایج پژوهش نشان داد پیاده سازی اثربخش راهبرد همرقابتی مستلزم دیدگاهی جامع و کل نگر و در نظر گرفتن تاثیرات چندگانه مقوله های مدل پژوهش است.