مقایسه تاثیر تجویز وریدی پروپوفول و میدازولام بر میزان آرام بخشی، تهوع و استفراغ حین بی حسی نخاعی در جراحی سزارین

 نگرانی و اضطراب، می تواند بر پیامد بی حسی نخاعی در بیماران سزارین تاثیر بگذارد. بنابراین لازم است که با استفاده از داروی مناسب و کم عارضه میزان را کاهش داد، لذا هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه تجویز وریدی پروپوفول و میدازولام بر میزان آرام بخشی، تهوع و استفراغ حین بی حسی نخاعی در جراحی سزارین بود.

 این یک مطالعه کارآزمایی بالینی می باشد که در سال 1399 در بیمارستان فاطمیه همدان انجام شد. 102 نفر کاندید سزارین تحت بی حسی نخاعی به  طور تصادفی در دو گروه 51 نفره تزریق وریدی پروپوفول (2/0 میلی گرم بر کیلوگرم) یا میدازولام (2/0 میلی گرم بر کیلوگرم) پس از خروج نوزاد قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک و مامایی، وضعیت همودینامیک، نمره آرام بخشی (رامسی)، زمان شروع سداسیون و طول مدت سداسیون، تهوع و استفراغ در دو گروه در یک ساعت اول پس از تزریق دارو مقایسه شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری کای اسکویر، تی تست و من ویتنی تجزیه و تحلیل شدند.

 شروع آرام بخشی (60/0 ± 72/4 در برابر 60± 43/1 دقیقه) و طول مدت آرام بخش (92/6 ± 00/55 در برابر 13/7 ± 60/44 دقیقه) در گروه پروپوفول به طور معنی داری کمتر از گروه میدازولام بود (برای هر دو متغیر 001/0=.p میانگین مقیاس دیداری اضطراب پس از تجویز دارو تا دقیقه 5، با اختلاف معنی داری در گروه پروپوفول کمتر بود، سپس هر دو گروه شرایط مشابه ای داشتند. میانگین اسکور سداسیون پس از تجویز دارو تا دقیقه 10 در گروه پروپوفل و از دقیقه 50 تا 60 در گروه میدازولام بیشتر بود. فراوانی تهوع و استفراغ در زمان جراحی در گروه میدازولام 9/5 درصد و در گروه پروپوفول2 درصد بود (217/0=p). هیپوتانسیون در گروه میدازولام 9/3 درصد و در گروه پروپوفول 6/19درصد بود (028/0=p). فشار متوسط شریانی در بیماران گروه میدازولام از دقیقه 5 پس از تزریق دارو تا دقیقه 10 با اختلاف معنی داری بیشتر از گروه پروپوفول بود (05/0<p).

نتیجه‏ گیری:

داروی پروپوفول به دلیل اثر آرام بخشی، کاهش اضطراب و تهوع و استفراغ در بیماران سزارین با بی حسی کارایی مناسبی دارد با این حال به دلیل هیپوتانسیون بهتر است احتیاط های پیشگیرانه لازم صورت پذیرد.