بررسی و پیش بینی وضعیت خشک سالی در مناطق زاگرسی بر اساس شاخص های سنجش از دور و مدل های گردش عمومی جو در دوره 20 ساله

خشک سالی در زاگرس که یکی از مهم ترین اکوسیستم های ایران می باشد چالشی بزرگ است. سنجش از دور در پایش و مدیریت منابع طبیعی کاربردی کم نظیر دارد. هدف این مطالعه بررسی و تحلیل وضعیت خشکسالی در زاگرس میانی و جنوبی براساس مدل های گردش عمومی جو و شبکه عصبی در ارتباط با شاخص های سنجش دوریNDVI ، VCI، TCI ، VHI ، DDI ، EVI ، NDWI و SAVI می باشد. برای بررسی روند خشکسالی و پیش بینی آن از تصاویر سری زمانی ماهواره مودیس در دوره زمانی 20 ساله استفاده شد. نخست شاخص های مذکور از محصولات MOD021KM سنجنده Terra طی سالهای2000 تا 2019 تولید شدند و به کمک مدل های آماری- دینامیکی MP5 تحت سناریوهای RCP 2.6، RCP 4.5 و RCP 8.5 طی دوره 2020 تا 2039 و شبکه عصبی و شاخص های سنجش از دوری میزان بارش برآورد شد. وضعیت خشکسالی به صورت 2 دوره، بر اساس روش SPI برای 20 سال وضعیت موجود (2019 - 2000) و بر اساس سناریوهای RCP و روش های سنجش از دور و شبکه های عصبی برای 20 سال آینده (2039 - 2020) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از ترسالی شدید و بسیار شدید در دوره 2019 - 2000 و دوره ی 20 سال آینده در نواحی مرتفع منطقه می باشد. همچنین تحلیل فضایی و پیش بینی خشکسالی ها نشان دهنده الگوی نامنظمی در همه ی شاخص ها بوده و تنها در شاخص های NDVI و SAVI تحلیل فضایی خشکسالی ها توانسته است الگوی نسبتا منظمی را ارایه کند