سیاست های گذار به کشاورزی دانش بنیان در ایران

بخش کشاورزی در ایران دارای ساختاری سنتی با ارزش افزوده پایین و بهره وری پایین کل عوامل تولید است که مواجه با این مسایل، حمایت از کشاورزی مبتنی بر دانش و فناوری را طلب می کند. بر این اساس، این پژوهش کیفی، با هدف ارایه ابزارهای سیاستی جهت گذار به کشاورزی دانش بنیان در ایران از طریق شناسایی شکاف های سیاستی و شکست های سیستم در این زمینه، انجام شد. جهت تحقق اهداف پژوهش، از بررسی پیشینه، مطالعه تطبیقی و جلسه گروه کانونی استفاده شد. نتایج مطالعه تطبیقی تجارب سیاستی توسعه کشاورزی دانش بنیان در ایران، هند، ترکیه و سوییس، منجر به گونه شناسی ابزارهای سیاستی توسعه کشاورزی دانش بنیان در این کشورها شد. این نتایج، ورودی جلسه گروه کانونی را شکل دادند. داده های جلسه گروه کانونی، در چارچوب تحلیل شکست های سیستم و از طریق تحلیل محتوای مضمونی، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند که به استخراج 51 چالش توسعه کشاورزی دانش بنیان در ایران و 20 ابزار سیاستی جهت گذار به کشاورزی دانش بنیان منجر شد.