اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر ترس از ارزیابی منفی، سوگیری تعبیر و توجه متمرکز بر خود در زنان دارای اختلال اضطراب فراگیر

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر ترس از ارزیابی منفی، سوگیری تعبیر و توجه متمرکز بر خود در زنان دارای اختلال اضطراب فراگیر بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری سه ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر قم در سال 1400 بود که بر اساس مصاحبه تشخیصی و پرسشنامه مقیاس 7 سوالی اضطراب فراگیر، تعداد 24 زن به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی، در دو گروه 12 نفری آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش تحت 9 جلسه 90-60 دقیقه ای درمان شناختی رفتاری بر اساس پروتکل گروهی (ویلدرموت، 2008) قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. ابزار پژوهش عبارتند از: پرسشنامه های ترس از ارزیابی منفی(واتسون و فرند ؛1969)، سوگیری تعبیر نسخه ی تجدید نظر شده ی امیر و همکاران (1998) و کانون توجه وودی، چامبلس و گلاس (1997). داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و اجرای آزمون های توصیفی و استنباطی از جمله تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره تجزیه و تحلیل شد. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که درمان شناختی رفتاری توانسته نشانه های اضطراب فراگیر را نسبت به گروه کنترل کاهش دهد. نتیجه، درمان شناختی رفتاری می تواند به عنوان یک مداخله موثر برای زنان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر مورد توجه قرار داده شود.