روزه و رمضان در نگاه رمانتیک برخی از شاعران فارسی زبان

رمانتیک ها عنصر بنیادین شعر را تخیل می دانند که به شاعر امکان آفرینش بدیع و خلاق می دهد و با این ابزار به دنیای نادیده ها و ناشنیده ها ورود پیدا می کند و دنیایی جدید خلق می کند. روزه و آداب و رسوم پرشکوه ماه مبارک رمضان، مورد توجه غالب شاعران ادبیات فارسی بوده و آن را دستمایه مضمون آفرینی و تصویرسازی شعر خود قرار داده اند. این پژوهش برای بررسی چگونگی نمود ماه مبارک رمضان و روزه گرفتن در آثار شاعران فارسی زبان، با روش توصیفی تحلیلی و بر اساس آمار بسامدی که توسط نرم افزار از شعر شاعران به دست آمد روزه و رمضان را مورد تحلیل قرار داده است. شاعرانی را که بیشترین توجه را به این موضوع داشتند انتخاب و تحلیل شد. بحث اصلی در سه محور اصلی تحت عناوین: 1- تصاویر بلاغی رمضان و روزه در شعر فارسی 2- آداب و رسوم ماه رمضان و روزه گرفتن 3- کارکرد رمضان و روزه. تشبیه، تلمیح و حسن تعلیل بیشترین بسامد را در تصاویر بلاغی، نیت، امساک و پرهیز، نحوه افطار کردن بیشتر بسامد را در آداب و رسوم روزه و ماه رمضان، تهذیب و انسان سازی ازمهمترین کارکردهای روزه و رمضان در شعر فارسی است که همه اینها با خیال شاعران بازآفرینی شده-اند.