مقایسه اثربخشی درمان فراتشخیصی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر

بهره گیری از رویکردهای نوین روان شناسی در کنار درمان های زیستی، اقدامی موثر در راستای کاهش نشانگان ثانوی روانی ناشی از بیماری های زیستی است. هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان فراتشخیصی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر است.

پژوهش حاضر شبه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر مراجعه کننده به مرکز پورسینای حکیم شهر اصفهان در سال 1399-1398 بود که از بین آنها 45 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل (15 نفر) گمارده شدند و از پرسش نامه کیفیت زندگی پاتریک و همکاران (1998) استفاده شد. برای آزمودنی های گروه های آزمایش، بسته های درمانی فراتشخیصی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در هشت جلسه 90 دقیقه ای ارایه شد. داده ها با روش تحلیل کواریانس تک متغیره به کمک نرم افزار SPSS19 تجزیه وتحلیل شدند.

هر دو مداخله فراتشخیصی و پذیرش و تعهد، بر بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر موثر بوده است (05/0>p)، ضمن اینکه بررسی تفاوت میانگین ها در آزمون تعقیبی بیانگر اثربخشی بالاتر درمان فراتشخیصی بر کیفیت زندگی بوده است.

اثربخش بودن هر دو رویکرد مورداستفاده نشان می دهد که پزشکان و تیم درمانی با بهره گیری از رویکردهای درمان روانی در کنار درمان های زیستی می توانند از شدت نشانگان ثانوی ناشی از بیماری های مزمن جلوگیری کنند و با این کار فرایند درمان را تسهیل نمایند.