بررسی ارتباط پرخاشگری سرپرست با جاسازی شغلی و بدبینی سازمانی با نقش میانجی خودکارآمدی کارکنان

پژوهش حاضر باهدف بررسی ارتباط پرخاشگری سرپرست با جاسازی شغلی و بدبینی سازمانی با نقش میانجی خودکارآمدی کارکنان انجام شد. تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش اجرا توصیفی - همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کارکنان هتل های پنج ستاره مشهد در سال 1400 به تعداد 135 نفر می باشند که بر اساس فرمول کوکران و روش نمونه گیری تصادفی ساده 103 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده های پژوهشی از پرسشنامه های استاندارد استفاده شد. روایی پرسش نامه از طریق روایی صوری مورد تایید تعدادی از اساتید مدیریت قرار گرفت و پایایی پرسش نامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ تایید شد که برای متغیر پرخاشگری سرپرست 739/0، خودکارآمدی 738/0، جاسازی شغلی 793/0 و برای متغیر بدبینی سازمانی 771/0 به دست آمد. تجزیه وتحلیل داده ها از طریق معادلات ساختاری به وسیله نرم افزارهای SPSS 23 و Smart-PLS 2 انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد بین پرخاشگری سرپرست با بدبینی سازمانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. علاوه بر این نتایج بیانگر رابطه معکوس و معنادار بین پرخاشگری مدیر هتل و خودکارآمدی است از سویی نقش میانجی خود کارآمدی در رابطه بین پرخاشگری سرپرست و بدبینی سازمانی تایید نگردید در حالی که نقش میانجی خود کارآمدی در رابطه بین پرخاشگری سرپرست و جاسازی شغلی تایید گردید.