پهنه بندی مناطق شهری اهواز براساس تعیین عوامل موثر بر بروز خلاقیت اجتماعی

هدف این پژوهش، تهیه مدل عوامل زمینه ساز بروز خلاقیت اجتماعی در محیط شهری و پهنه بندی مناطق شهری اهواز بر این اساس بود.
روش شناسی: این پژوهش توصیفی کیفی-کمی در سال 1401 در محدوده شهر اهواز به انجام رسید. مطالعه ادبیات حوزه پژوهش با استفاده از راهبرد سنتزپژوهی از نوع فراتحلیل انجام شد. پس از تایید و تهیه نسخه نهایی پرسش نامه، از ترکیبی از روش میدانی و بازدید از مناطق شهری و نیز سنجش نظرات شهروندان مناطق شهری استفاده شد. تعداد نمونه لازم که بر اساس جدول مورگان 680 نفر برآورد شده بود، با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. بررسی داده ها با استفاده از روش تحلیل عاملی در نرم افزار SPSS 23 انجام شد. برای وزن دهی وضعیت شاخص های مورد بررسی در هر یک از مناطق شهری از روش ویکور استفاده شد. برای پهنه بندی مناطق شهری از نظر خلاقیت شهری، وزن های به دست آمده در نرم افزار ArcGIS 10.8 به هر یک از مناطق افزوده و نقشه نهایی تهیه شد.

بستر مکان، ویژگی های کلی اجتماعی، ویژگی های اجتماعی بروز خلاقیت، ویژگی های فردی و ویژگی های اقتصادی، به عنوان 5 بعد اصلی بروز خلاقیت در مکان های شهری استخراج شد. تحلیل عاملی اکتشافی منجر به شناسایی 13 عامل شد که مجموعا 68.546% واریانس کل پرسش نامه را تبیین می کردند. خلاقیت اجتماعی در مناطق 1، 2 و 4 به ترتیب بسیار زیاد (8/0)، زیاد (7/0) و زیاد (6/0) بود. مناطق 3 (42/0)، 6 (4/0) و 7 (5/0) از لحاظ وضعیت شاخص های خلاقیت اجتماعی در وضعیت متوسط و نیز مناطق 8 و 5 به ترتیب در وضعیت های کم (3/0) و بسیار کم (2/0) قرار داشتند.

وضعیت عوامل موثر بر بروز خلاقیت اجتماعی در مناطق شهری 5 و 8 اهواز نسبت به سایر مناطق نیاز به توجه ویژه دارد. در حالیکه وضعیت این عوامل در مناطق شهری 1، 2 و 4 اهواز نسبت به سایر مناطق از وضعیت بهتری برخوردار است.