رابطه خودکارآمدی با یادگیری خودتنظیمی در آموزش مجازی دانشجویان در دوران همه گیری کووید 19

در دوران همه گیری کووید-19، استفاده از آموزش از راه دور در مراکز دانشگاهی آزاد اسلامی رشد ویژه ای یافت و بکارگیری این سیستم آموزشی در دانشجویان این مراکز، جدید محسوب شده و با تبعاتی تحصیلی نیز همراه بود. لذا بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خودکارآمدی با یادگیری خودتنظیمی در آموزش مجازی دانشجویان در دوران همه گیری کووید 19 انجام گردید.

این مطالعه با روش توصیفی از نوع همبستگی انجام شد. جامعه آماری، کلیه دانشجویان پرستاری و مامایی دانشکده های پرستاری مامایی دانشگاه آزاد اسلامی استان مازندران به تعداد 1248 نفر بود که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای طبق جدول کرجسی و مورگان 297 نفر (مامایی= 125نفر و پرستاری= 172 نفر) به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه های راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پینتریچ ودیگروت (1990) با 47 گویه و خودکارآمدی عمومی شرر (1982) با 17 گویه بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای توصیفی مانند میانگین، انحراف معیار و نیز از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. کلیه مباحث آماری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ورژن 23 و سطح معنی داری (05/0>α) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی و ابعاد آن (تلاش، پشتکار و ابتکار) با یادگیری خودتنظیمی (001/0>p) و ابعاد آن (جهت گیری درونی هدف (001/0 >p)، ارزش تکلیف (001/0 >p) و تفکر انتقادی (001/0 >p)) در دوره های آنلاین رابطه معنادار مثبت (مستقیم) وجود دارد.

به طور کلی می توان نتیجه گرفت که با افزایش خودکارآمدی سطح یادگیری خودتنظیمی در دانشجویان پرستاری و مامایی افزایش می یابد لذا یکی از شیوه ها و روش های موثر در افزایش میزان یادگیری خودتنظیمی دانشجویان در دوره های آنلاین، توجه و تمرکز بر میزان خودکارآمدی آنان است.