بررسی برخی خواص فیزیکوشیمیایی عسل های تولیدی در شهرستان اندیکا، خوزستان، ایران

یکی از عوامل مهم پایین بودن مصرف سرانه عسل در کشور، عدم شناسایی صحیح عسل طبیعی از غیرطبیعی است که فاقد مبنای اصولی می باشد. انواع مختلف عسل طبیعی از خصوصیات فیزیکی نسبتا مشترکی برخوردار هستند که آگاهی از این ویژگی ها می تواند در تشخیص عسل طبیعی موثر باشد. این مطالعه با هدف بررسی برخی خواص فیزیکوشیمیایی عسل های تولیدی در شهرستان اندیکا، استان خوزستان انجام شد.

در این مطالعه از نقاط مختلف شهرستان اندیکا از 20 نمونه  عسل  های تولیدی طی 4 ماه (فروردین، اردیبهشت، خرداد و تیر) در سال 1401 نمونه گیری شد. به منظور بررسی برخی خواص فیزیکوشیمیایی نمونه های عسل آزمون های دیاستاز، اسیدیته، رطوبت، وزن مخصوص، pH و هیدروکسی متیل فورفورال (HMF) در نمونه های عسل مورد نظر انجام  شد. همچنین ارزیابی حسی نمونه های عسل براساس رنگ، طعم، بو، بافت، خارش گلو و شیرینی مورد بررسی قرار گرفت.

میانگین میزان اسیدیته، رطوبت، دیاستاز، HMF، pH  و وزن مخصوص در نمونه های عسل به ترتیب 6/93±17/79 میلی اکی والان بر کیلوگرم، 1/48±14/99 درصد، 1/47±10/47 برحسب واحد دیاستاز، 2/68±27/41 میلی گرم بر کیلوگرم، 1/21±5/08 و 0/004±1/453 بودند. از مقایسه ی فاکتور های مورد بررسی و میزان استاندارد آنها به جز HMF و pH اختلاف آماری معنی داری مشاهده گردید و همه ی  خواص فیزیکوشیمیایی در نمونه های عسل از نظر استاندارد وضعیت مطلوبی داشتند اما در 16/7 درصد (3 نمونه) میزان HMF بالاتر از حد استاندارد بود که می تواند به علت کهنه بودن عسل و یا تحت تاثیر دمای بالا حرارت دیده باشند. 72/2 درصد از نمونه های عسل از نظر آزمون کیفی دیاستاز مثبت بودند. همچنین نتایج حاصل از میانگین امتیازات در آزمون ارزیابی حسی در نمونه های عسل، وضعیت مطلوبی را نشان دادند.

به صورت کلی نتایج حاصل نشان دهنده وضعیت مطلوب در اغلب نمونه های عسل در شهرستان اندیکا می باشد.