مهمترین ضوابط و معیارها در شناسایی جرایم منافی عفت در حقوق کیفری ایران

جرایم منافی عفت در قوانین جزایی ایران همواره از چالشی ترین جرایم محسوب گردیده است و در قوانین ماهوی و شکلی از سال 1304خورشیدی تاکنون دستخوش تغییرات گردیده است .بررسی این موضوع که آیا این جرایم معیار پذیر هستند و آیا ضابطه و معیاری وجود دارد که جرایم منافی عفت را از دیگر جرایم یا افعال و رفتارهای دیگر تشخیص دهد موضوع این پژوهش می باشد. در جرایم منافی عفت حدی باتوجه به حصری بودن جرایم و تعریف جامع و مانع ضابطه و معیار وجود دارد. لیکن در خصوص جرایم منافی عفت تعزیری می توان گفت معیار پذیر بودن با ابهاماتی روبروست اما قبیح بودن عمل، جنبه عمومی داشتن عمل و خلاف اخلاق حسنه بودن و شرم آور بودن می تواند مهم ترین ملاک و معیار در بازشناسی این جرایم باشد البته نقش عرف در بازشناسی این جرایم را نباید نادیده انگاشت. پس در قانون کنونی ضابطه و معیار تشخیص جرم رابطه نامشروع شرع مقدس اسلام و عرف جامعه است و درخصوص عرف نیز قبلا ذکر شد که وقتی به عرف استناد می شود که نصی وجود نداشته باشد و اگر نص وجود داشته باشد نمی توان به عرف مراجعه کرد. لکن به طور کلی می توان گفت جنبه عمومی داشتن ،قبیح بودن و شرم اور بودن میتواند از ملاک ها ومعیارهای جرایم منافی عفت باشد.