مقایسه خودتخریب گری، ترس از شکست در عملکرد و پنج عامل بزرگ شخصیت در پسران نوجوان خانواده های طلاق و عادی

هدف پژوهش حاضر، مقایسه خودتخریب گری، ترس از شکست و پنج عامل بزرگ شخصیت در پسران نوجوان خانواده های طلاق و عادی به روش علی-مقایسه ای بود. از میان پسران 15-18 ساله مقطع متوسطه دوم شهرستان کرج، 90 پسر (از خانواده های طلاق و عادی، هریک 45 نفر) از طریق روش نمونه گیری هدفمند  برای نوجوانان خانواده های طلاق و تصادفی برای نوجوانان خانواده های عادی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه خودتخریب گری مزمن (CSDS) (کلی  و همکاران، 1985)، پرسشنامه ارزیابی ترس از شکست در عملکرد (PFAI) (کونروی و همکاران، 2010) و پرسشنامه پنج عاملی نیو (NEO_FFI) (گلدبرگ و همکاران، 1999) و برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج نشان داد نمره کلی خودتخریب گری (001/0≥p، 94/64=F)، سهل انگاری و عدم تقید (001/0≥p، 28/818=F)، ، مسامحه (001/0≥p، 60/160=F)، مخاطره جویی (001/0≥p، 43/543=F)،  و تخدیرطلبی (001/0≥p، 52/933=F)، نمره کلی ترس از شکست (001/0≥p، 00/1238=F)، ترس از تجربه شرم و خجالت (001/0≥p، 45/1035=F)، ترس از کاهش عزت نفس خود (001/0≥p، 64/1600=F)، ترس از داشتن آینده نامعلوم (001/0≥p، 61/1507=F)، ترس از دست دادن علاقه افراد مهم (001/0≥p، 69/872=F) و روان رنجورخویی (001/0≥p، 94/2202=F)،  در پسران خانواده های طلاق بیشتر از پسران خانواده های عادی بود. در دیگر ابعاد پنج عامل بزرگ شخصیت یعنی برون گرایی (001/0≥p، 52/1719=F)، گشودگی به تجربه (001/0≥p، 12/47=F)،   توافق پذیری (001/0≥p، 96/3032=F) و وظیفه مداری (001/0≥p، 59/1788=F) میانگین نمرات در پسران خانواده های عادی بیشتر از پسران خانواده های طلاق بود. تجارب منفی خانواده های طلاق، عدم حضور والد مراقبت کننده و عدم احساس امنیت در خانواده های طلاق، می تواند از دلایل بیشتر بودن میزان خودتخریب گری و ترس از موفقیت در نوجوانان خانوده های طلاق باشد.