بررسی ارتباط بین حکمرانی خوب و بی تفاوتی سازمانی کارکنان با نقش میانجی گری احساس تعلق سازمانی

هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر حکمرانی خوب بر کاهش بی تفاوتی سازمانی کارکنان با تاکید بر نقش میانجی گری احساس تعلق سازمانی آنان می‏باشد. این پژوهش از نظر روش از نوع تحقیقات کمی است و از لحاظ هدف کاربردی و از حیث ماهیت پژوهش توصیفی است. جامعه آماری پژوهش حاضر کارکنان در بیمارستان امام رضا (ع) تبریز می باشد که تعداد آنها 1500 نفر است، حجم نمونه آماری با استفاده از رابطه کوکران 306 نفر برآورد و به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده است. ابزار جمع ‏آوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد است که پس از سنجش‏ روایی و پایایی، در اختیار نمونه ‏آماری قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده‏ها، از روش‏های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شده است. بدین ترتیب که برای طبقه‏بندی، تلخیص و توصیف داده‏های آماری از روش آمار توصیفی و در سطح استنباطی برای آزمون فرضیه ‏های تحقیق از آزمون‏های کلموگروف-اسمیرنف، r پیرسون و رگرسیون و تحلیل عاملی تاییدی استفاده گردیده است. یافته های پژوهش بیانگر تایید مدل و فرضیه های تحقیق و تاثیر منفی و معنادار حکمرانی خوب بر بی تفاوتی سازمانی کارکنان و تاثیر مثبت آن بر احساس تعلق سازمانی است. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که احساس تعلق سازمانی در تاثیر حکمرانی خوب بر کاهش بی تفاوتی سازمانی کارکنان نقش میانجی دارد.