رویکرد دولت های آسیای مرکزی نسبت به گروه های افراط گرای اسلامی (مطالعه موردی حزب التحریر)

حزب التحریر یک جنبش فراملی اسلامی است که هدف آن متحد کردن مسلمانان در سراسر جهان تحت یک خلافت واحد است و برای تحقق این هدف کشورهای مسلمان را به عنوان اولویت فعالیت های خود در نظر گرفته است. با وجود اینکه فعالیت حزب التحریر در برخی از کشورهای مسلمان نظیر عربستان، مصر و ترکیه غیر مجاز بوده، فعالیت آن در پنج جمهوری آسیای مرکزی (قزاقستان، ازبکستان، قرقیزستان، تاجیکستان و ترکمنستان) که اکثر جمعیت آنها مسلمان هستند؛ آزاد است و این حزب نقش مهم و فعالی را در این کشورها ایفا می کند. این مطالعه به بررسی رویکردهای پنج جمهوری آسیای مرکزی نسبت به حزب التحریر می پردازد. این مقاله نشان می دهد کشورهای آسیای مرکزی چه سیاست هایی برای کنترل این حرکت اجتماعی در میان مردم این کشورها به کار برده اند. پرسش این تحقیق این است که رویکردهای جمهوری های آسیای مرکزی نسبت به حزب التحریر در سیاست های خود چیست؟ از آنجایی که حزب التحریر نقش بسزایی در گسترش افراط گرایی در داخل جمهوری ها و کل منطقه دارد. هدف اصلی شناسایی سیاست های پنج کشور منطقه نسبت به آن است. این پژوهش تلاش می کند با در نظر گرفتن فقدان تحقیقات قبلی در این باره و اهمیت موضوع، این خلاء علمی را پرکند. روش پژوهش، مقایسه ای با رویکرد توصیفی- تحلیلی است و روش جمع آوری اطلاعات، اسنادی-کتابخانه ای است.کلید واژه ها: آسیای مرکزی، حزب التحریر، افراط گرایی، حزب سیاسی، حزب اسلامی، جنبش اجتماعی