بررسی عوامل خطر در خروج بدون برنامه ریزی لوله تراشه در بیماران بزرگ سال بخش های مراقبت های ویژه بیمارستان شهید بهشتی قم در سال 1400

خارج شدن بدون برنامه لوله تراشه از معیارهای کیفی مراقبت بیماران در بخش مراقبت های ویژه بوده و می تواند منجر به عوارض جبران ناپذیر شود. هدف از این پژوهش، بررسی عوامل خطرساز در خروج بدون برنامه ریزی لوله تراشه در بیماران بزرگ سال بستری شده در بخش مراقبت ویژه عمومی بیمارستان شهید بهشتی دانشگاه علوم پزشکی قم در سال 1400 بود.

این مطالعه به روش توصیفی تحلیلی گذشته نگر در سال 1400 انجام شد. جامعه آماری شامل تمام بیماران (1741 نفر) با سن بالاتر از 18 سال بستری در بخش مراقبت های ویژه که خروج لوله تراشه بدون برنامه ریزی داشتند، بود. در این مطالعه از چک لیست محقق ساخته خارج کردن لوله تراشه استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 از طریق آزمون های توصیفی و رگرسیون انجام شد و سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد.

33/18درصد بیماران خروج بدون برنامه لوله تراشه داشتند. متوسط سن آن ها 54/6 ± 62/54 و سطح هوشیاری آن ها 07/2±54/10 بود. همچنین 06/72 درصد بیماران بی قرار بودند. متغیرهای سن، حجم کار پرستار، سطح هوشیاری، بی قراری، سابقه مصرف مواد، بروز دلیریوم پس از بستری در ICU در خروج لوله تراشه بدون برنامه ریزی نقش داشت. در بررسی عوارض، بیشترین عارضه مربوط به آسپیراسیون و سپس آسیب به حنجره بود.

خارج کردن لوله تراشه برنامه ریزی نشده در بیماران بخش های داخلی نسبت به بیماران بخش جراحی بیشتر است. همچنین در افراد مسن، افراد با سابقه مصرف مواد مخدر، عدم تناسب بین تعداد بیماران و تعداد پرستاران بیشتر دیده می شود، اما ارتباطی با جنسیت بیمار ندارد.