مقایسه فعالیت الکتریکی منتخبی از عضلات تنه و ران در حرکت خم شدن به جلو و برگشت با بارهای مختلف در افراد با و بدون کمردرد مزمن

مطالعات نشان داده اند که حمل و نگه داشتن اجسام نیازمند هماهنگی عضلات اندام تحتانی و تنه است و به عنوان یک عامل خطرزا در ایجاد کمردرد محسوب می شود. هدف این مطالعه مقایسه سطح فعالیت منتخبی از عضلات تنه و ران در حرکت خم شدن به جلو و برگشت با بارهای مختلف در افراد با و بدون کمردرد مزمن بود.

در یک مطالعه نیمه تجربی، تعداد 31 آزمودنی در دو گروه 15 نفر مبتلا به کمردرد مزمن و 16 نفر سالم به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها حرکت خم شدن به جلو و برگشت را در 4 وضعیت بدون اعمال بار خارجی همراه با بار 2، 5 و 10 درصد جرم بدن را طی مدت زمان 6 ثانیه (2 ثانیه ایستادن،2 ثانیه خم شدن به جلو و 2 ثانیه برگشت) انجام دادند. فعالیت الکتریکی هشت عضله منتخب تنه و ران با استفاده از دستگاه EMG ثبت شد.

نتایج نشان داد که بار خارجی بر میانگین فعالیت عضلات تاثیر معناداری دارد همچنین بین میانگین فعالیت عضلات دو گروه تفاوت معنی داری وجود داشت به طوری که میانگین فعالیت عضلات در گروه با کمردرد مزمن بیشتر بود. از طرف دیگر میزان بار بر میانگین فعالیت عضلات مختلف در گروه های مختلف تاثیر معناداری داشت، بطوریکه اثر بار 5 درصد جرم بدن بر میانگین فعالیت عضلات راست شکمی، مورب داخلی شکم و مولتی فیدوس در گروه کمردرد مزمن بیشتر بود. همچنین اثر بار 10 درصد جرم بدن بر میانگین فعالیت عضلات مورب خارجی شکم، ارکتوراسپاین پشتی، ارکتوراسپاین کمری و دوسررانی در گروه کمردرد مزمن بیشتر بود. همچنین اثر بار 10 درصد جرم بدن بر میانگین فعالیت سرینی بزرگ در گروه سالم بیشتر بود.

جهت جلوگیری از خستگی عضلانی و نهایتا جلوگیری از ایجاد یا گسترش درد، تقویت عضلاتی که بیشترین سطح فعالیت را در هنگام افزایش بار خارجی داشتند، توصیه می گردد.