تاثیر تمرینات حرکتی و شناختی بر عملکرد حرکتی و توجه کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی

توجه مبنای پایه ریزی رفتار حرکتی و روانی است و حرکت سبب بهبود تمرکز و توجه می شود. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات حرکتی و شناختی بر عملکرد حرکتی و بهبود توجه کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی بود.
روش تحقیق از نوع تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با یک گروه کنترل بود جامعه آماری تحقیق حاضر کودکان هفت تا ده سال مدارس ابتدایی دخترانه شهر کرمان بودند. 45 نفر از کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی با میانگین سنی 1/1±13/8 سال به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه  گروه 15 نفری؛ دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها ازپرسش نامه اختلال هماهنگی رشدی -نسخه والدین، آزمونMABC-2 و پرسش نامه کانرز استفاده شد. مداخله تمرینی سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته اعمال شد گروه کنترل برنامه تمرینی دریافت نکرد.
نتایج تحقیق حاضر نشان داد میانگین نمرات پس آزمون گروه های تجربی در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری بهبود یافته است (05/0>P)، اما بین گروه های تمرینات شناختی و حرکتی تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0>P).
نتایج تحقیق حاضر نشان داد مداخله های تمرینی عملکرد حرکتی و توجه کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی را بهبود بخشد، لذا پیشنهاد می شود این روش های تمرینی در مطالعات آینده مورد استفاده قرار گیرند.