نقش گفتمان اصلاحات در مشروعیت نظام جمهوری اسلامی ایران در چارچوب گفتمانی لاکلا و موفه

از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی و شکل گیری جمهوری اسلامی ایران در سال 1357 تاکنون، گفتمان های مختلفی بر سیاست های کشور حاکم و غالب شده است. هر یک از این گفتمان ها بر اساس نظام سنتی حاکم بر جامعه و بر کانون های قدرت سیاسی، بر حول محور و مولفه های خاص شرایط و اوضاع جامعه در آن دوران استوار بود. یکی از این گفتمان های مهم در ادوار سیاسی ایران گفتمان اصلاحات است که ذیل آن مفاهیم تازه ای از جمله قانون مداری و مردم گرایی در عرصه سیاسی ظهور یافت و وجه مردمی مشروعیت نظام سیاسی را بیش از گذشته پدیدار کرد. بنابراین هدف این تحقیق تبیین نقش گفتمان اصلاحات بر مشروعیت نظام جمهوری اسلامی است. پرسش اصلی این تحقیق نیز آن است که گفتمان اصلاحات چه نقش یا تاثیری بر مشروعیت نظام سیاسی جمهوری اسلامی داشته است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی-تحلیلی و از نظر ماهیت از نوع تحقیقات کیفی است. در این پژوهش داده های مناسب به روش کتابخانه ای جمع آوری شده و سپس با روش تحلیل گفتمانی در نظریه گفتمان لاکلاو و موفه تجزیه و تحلیل داده ها انجام شده است. نتیجه این پژوهش نشان می دهد که گفتمان اصلاحات از طریق احیای وجه مردمی امر مشروعیت سیاسی که در ادوار گذشته این نظام سیاسی مانند دوران حیات امام خمینی و یا دوران سازندگی کمرنگ بوده است، نقش مثبت و سازنده ای بر امر مشروعیت نظام سیاسی داشته و به عبارت دیگر بعد مردمی مشروعیت این نظام را تقویت کرده است.