از انتخابات الکترونیکی تا مردم سالاری دیجیتال (با تاکید بر ایران)

مقاله حاضر باهدف بررسی انتخابات الکترونیک و گسترش مردم سالاری، صورت گرفته است. سوالی که موجب شکل گیری پژوهش حاضر شد، این است که چه نسبتی میان وجود زیرساخت های لازم برای انتخابات الکترونیک و رشد مردم سالاری دیجیتال در ایران، وجود دارد؟ در نهایت، پژوهشگر با ذکر یک فرضیه کار خود را اغاز کرد. فرضیه مطرح شده در این پژوهش این است که وجود زیرساخت های لازم برای برگزاری انتخابات الکترونیک، عرصه را برای رشد مردم سالاری دیجیتال بازخواهد کرد. در این پژوهش از روش کتابخانه ای برای جمع آوری داده ها و از روش تفسیری از نوع کیفی برای تجزیه و تحلیل اطلاعات، استفاده شد. نتایج نشان داد هرچند در پرتو چارچوب نظری نهادگرایانه دولت الکترونیک و انتخابات الکترونیکی که یکی از شاخه های مهم تحقق دولت الکترونیک است، نقش اقتدارآمیز دولت ایران کمرنگ شده است اما دولت علاقه مند است که این شیوه از انتخابات را در کشور گسترش دهد. نمونه این امر را می توان در انتخابات دانشجویی مشاهده کرد که در دانشگاه ها در حال اجرا است.