تعیین میزان رضایت شغلی و عوامل مرتبط با آن در بین کارکنان زن دانشگاه علوم پزشکی مشهد

مقدمههدف از مطالعه حاضر تعیین میزان رضایت شغلی کارکنان زن دانشگاه علوم پزشکی مشهد و عوامل مرتبط با آن می باشد.روش کارمطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی بود که در سال 1399 انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه شاخص توصیف شغلی (job descriptive index) بود. سوالاتی راجع به ویژگی های دموگرافی و کاری افراد در ابتدای پرسشنامه اضافه شد.نتایجتعداد 1106 نفر با میانگین سنی 7.56±39.62 سال در مطالعه شرکت کردند. میانگین سابقه کار و ساعات کار در هفته به ترتیب 7.38±13.45 سال و 10.67±41.19 ساعت بود. تحصیلات لیسانس و فوق لیسانس با تعداد 817 نفر (73.9%)  بیشترین فراوانی را داشتند. بیشترین مرتبه شغلی مربوط به کارمندان با فراوانی 723 نفر (65.4%) و بیشترین درآمد 60-30 میلیون ریال با فراوانی 890 نفر (80.5%)  بود. تعداد 165 نفر (14.91%)  کار در شیفت شب داشتند. محل کار 598 نفر (54.1%) بخش اداری بود. میانگین نمره پرسشنامه 45.05±212.21 بود. رضایت شغلی در بین اعضای هیات علمی بالینی، افراد با سن بیشتر از 45 سال، سابقه کار بیشتر از 20 سال، شاغل در بخش اداری، افرادی که کار در شیفت شب نداشتند و افراد با در آمد بالاتر از 90 میلیون ریال به طور معنی داری بیشتر بود.نتیجه گیریبالاترین رضایت شغلی توسط اعضای هیات علمی علوم بالینی گزارش شد. سن، سابقه کار، درآمد بالاتر و مرتبه هیات علمی به طور مستقیم و اشتغال در شیفت شب و بخش های درمانی و تعداد ساعات بیشتر کار در هفته به طور معکوس بر نمره رضایت شغلی موثر بودند.