ارائه مدل کیفیت مراقبت پرستاران در ارتباط با آسیب پذیری ادراک شده در دوران شیوع کووید-19 با نقش میانجی تاب آوری و حرفه ای گری

هدف پژوهش حاضر ارایه مدل کیفیت مراقبت پرستاران در ارتباط با آسیب پذیری ادراک شده در دوران شیوع کووید-19 با نقش میانجی تاب آوری و حرفه ای گری بود.

روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع اکتشافی تحلیلی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه پرستاران بیمارستان های دولتی شهر مشهد در سال 1401 بود که با استفاده از جدول مورگان حجم نمونه 400 نفر انتخاب شد و پرسشنامه ها به روش نمونه گیری در دسترس از طریق توزیع لینک پرسشنامه در فضای مجازی تکمیل شد. ابزار پژوهش یک پرسشنامه چندقسمتی شامل محیط کار پرستاری (PESNWI)، پرسشنامه آسیب پذیری ادراک شده در برابر کووید 19 (PVC)، فرم کوتاه تاب آوری (BRS) و پرسشنامه حرفه ای گری (MSSAPS) بود. داده ها با استفاده از تحلیل مسیر و با نرم افزار Spss26 و Amos24 تحلیل شد.

یافته های حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که برای مدل فرضی، تمامی شاخص ها نشان از برازش مناسب مدل داشتند. مسیرهای مستقیم از آسیب پذیری ادراک شده به تاب آوری منفی معنادار و مسیر مستقیم از حرفه ای گری به کیفیت مراقبت مثبت و معنادار بود. اثر غیرمستقیم آسیب پذیری ادراک شده بر کیفیت مراقبت با میانجی گری تاب آوری و حرفه ای گری معنادار نشد (05/0 >p).

می توان گفت آسیب پذیری ادراک شده در پرستاران بر میزان تاب آوری آن ها اثر منفی دارد و همچنین حرفه ای گری در سطح کیفیت مراقبت پرستاران در دوران شیوع کووید 19 نقش موثری داشت.