تبیین نظریه بازی‏های زبانی ویتگنشتاین و دلالت‏های روش شناختی آن در مطالعات تربیتی

هدف پژوهش، تبیین نظریه بازی‏های زبانی ویتگنشتاین و لوازم روش شناختی آن در مطالعات تربیتی بود. در پژوهش حاضر با رویکرد کیفی و با روش تحلیل مفهومی و استنتاجی، ابتدا به مطالعه نظریه بازی‏های زبانی ویتگنشتاین و قواعد آن پرداخته شد و سپس مجموعه‏ای از روش‏های سازگار با ماهیت پژوهش و ارزشیابی در مباحث علوم-تربیتی استخراج گردید. توجه به بافت اجتماعی و غلبه بر سلطه کمیت‏محوری در مسایل تربیتی، تحدید دامنه پژوهش و توجه به شبکه‏های در‏هم‏تنیده امور، تاکید بر تمییز در واکاوی مسایل تربیتی، تبعید خودخواسته، غلبه بر سوگیری‏ها، چگونه آموختن، تجربه عاملان تربیتی در بطن جامعه و در نهایت ترویج نگاه نقادانه و رهایی از عادت از جمله روش‏های مستخرج از نظریه بازی‏های زبانی بود. به طورکلی، طبق روش‏های بحث شده، می‏توان جمع‏بندی کرد که در بحث روش‏شناسی نمی‏توان از مراحل دقیق، ثابت و یکنواخت صحبت کرد که در همه شرایط به صورت یکسان به کار آید. همچنین می‏توان نتیجه گرفت که ویتگنشتاین با شناخت زبان و از دریچه آن به دنبال شناخت و حل مشکلات فلسفه و فهم حقیقی جهان پیرامون بود. در نتیجه با معرفی چستی زبان و کارکردهای آن به نسل نو، می‏توان فهم و افق دید آنها را به پدیده های جهان پیرامون ارتقاء داد.