بررسی عوامل پیش گویی کننده طول مدت بستری در کودکان مبتلا به سندرم گیلن باره

سندرم گیلن باره یک نوروپاتی متعاقب عفونت بواسطه سیستم ایمنی می باشد که سیر بسیار متغیری دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی عوامل موثر در مدت زمان بستری بیماران مبتلا به گیلن باره می باشد.

در این مطالعه گذشته نگر و توصیفی- تحلیلی، پرونده 324 کودک مبتلا به (گیلن باره) که از خرداد 1382 تا دی 1392 در بیمارستان کودکان تبریز پذیرفته شده بودند مورد بررسی قرار گرفت. این بیمارستان بزرگترین مرکز پزشکی برای کودکان در شمال غربی ایران است. با بازنگری و مطالعه دقیق اطلاعات پرونده های موجود، موارد گمشده به دقت مورد بررسی قرار گرفت و تا حد امکان خطاهای احتمالی در ثبت رکوردها برطرف گردید.

تعداد 175 بیمار (%54) دختر و 149 بیمار (%46) پسر بودند. محدوده سنی حداقل 6 ماهه و حداکثر 16 ساله با میانگین سنی 3/66 ± 5/13 سال بود. در این مطالعه موارد مراجعه شده در فصل تابستان بیشتر از (104نفر، 32/1 درصد) سایر فصل ها گزارش شد. در درمان بیماران مبتلا به گیلن باره، 272 مورد (%86/4) تحت درمان با IVIG قرار گرفتند که از این تعداد 206 مورد (%65/4) فقط IVIG دریافت کردند و 66 مورد (%21) به همراه IVIG متیل پردنیزولون نیز دریافت کردند. 17 مورد (%5/4) از بیماران تحت پلاسمافرز قرار گرفتند و 26 مورد (%8/3) هیچ درمانی دریافت نکردند. درگیری حسی و اتونوم به ترتیب در %46/6 و %16/4 از کودکان مشاهده شد. درگیری اعصاب کرانیال در 127 کودک (39/4 درصد) گزارش شد که در این بین اغلب کودکان (89 نفر، 34/4 درصد) در عصب کرانیال شماره 9 درگیری داشتند. از بین کودکان تحت مطالعه تنها 31 نفر (9/6 درصد) نیاز به تهویه مکانیکی پیدا کرده بودند که برای این کودکان متوسط زمان تهویه مکانیکی 21/25 ± 20/75 روز گزارش شد. متوسط مدت زمان بستری 10/07 ± 12/24 روز بود که بیش از نیمی از کودکان (181 نفر، 59/9 درصد) تا یک هفته از بیمارستان ترخیص شده بودند. 107 نفر از کودکان %35/4 یک تا چهار هفته و 14 نفر %4/7 بیش از چهار هفته بستری شدند.

در کودکان مبتلا به GBS مدت زمان بستری رابطه مستقیمی با نوع درمان دریافتی، درگیری اعصاب اتونوم و کرانیال، شدت بیماری، دریافت تهویه مکانیکی دارد. بیشترین تاثیر در مدت زمان بستری طولانی در بیماران مبتلا به GBS، مربوط به درمان با پلاسمافرز و سپس دریافت تهویه مکانیکی می باشد.