واکاوی تجربه ی زیسته ی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان از یادگیری الکترونیکی در بحران کووید-19: مطالعه ای با رویکرد پدیدارشناسی

پیدایش و تداوم کرونا، دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی را بر آن داشت تا با تغییر در راهبرد آموزشی خود بتوانند اقدام مناسب و همسو با این شرایط را برای پیشبرد اهداف خود به انجام رسانند. به دلیل اهمیت آموزش و یادگیری الکترونیکی در پاسخ به این شرایط، پژوهش حاضر با هدف واکاوی تجربه زیسته دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان از یادگیری الکترونیکی در بحران کووید-19 انجام شد. 

این پژوهش کیفی و با رویکرد پدیدارشناسی تفسیری است. روش نمونه گیری به صورت هدفمند انجام شد. برای گردآوری داده ها از مصاحبه ی نیمه ساختاریافته استفاده شد. پس از مصاحبه ی سیزدهم، اشباع نظری داده ها حاصل شد و فرایند مصاحبه با نفر شانزدهم پایان یافت. به منظور تجزیه و تحلیل متن مصاحبه ها از روش کلایزی استفاده گردید. 

از تحلیل داده های به دست آمده، سه مضمون اصلی: «ارتباط و تعامل» با پنج مضمون فرعی (عدم تعامل مناسب بین دانشجو/ استاد و دانشجو/ دانشجو، سلب انگیزه، امنیت و سلامت روان، اشتراک دانش و صرفه جویی در زمان و هزینه)؛ «مدیریت زمان و سبک یادگیری» با شش مضمون فرعی (کیفیت پایین تدریس، استرس، دسترسی و تامین منابع، سلامت آزمون، کسب تجربه و مهارت و فرصت یادگیری مجدد و نوآوری در آموزش) و «زیرساخت ها و امکانات فنی» با سه مضمون فرعی (پشتیبانی ضعیف، نادیده گرفتن برابری آموزشی و ارتقای سواد رسانه ای) استخراج گردید. تعامل ضعیف بین استاد و دانشجو، افزایش سطح اضطراب و مسیولیت فردی برای موفقیت در یادگیری و ضعف زیرساخت های فنی و مدیریتی، عمده ترین چالش های به دست آمده از این سه مضمون بودند. فراهم کردن زمینه ای برای پژوهش، خودتنظیمی و خودراهبری در یادگیری، افزایش دانش و مهارت های فناوری اطلاعات و ارتباطات از جمله فرصت هایی است که در این مضامین گنجانده شده اند. 

نتایج پژوهش حاضر، ضرورت توجه به رویکرد تعامل و ارتباط میان یاددهنده و فراگیر، بازنگری در شیوه های آموزش و مهارت آموزی، ارتقای کیفیت یادگیری الکترونیکی و آماده سازی زیرساخت های مناسب برای بهره گیری مطلوب از یادگیری الکترونیکی را ایجاب می کند.