کشاورزی ارگانیک و تغییر جهانی اقلیم

در این مقاله پتانسیل سازگاری و تعادل سیستم های کشاورزی ارگانیک در مواجهه با تغییر اقلیم از جنبه های مختلف نظیر طراحی سیستم کشاورزی، مدیریت زمین های کشاورزی، مراتع و دام مورد بحث قرار می گیرد. مدیریت دقیق تغذیه گیاهی و متعاقبا کاهش انتشار O2N از جمله پیامدهای مهم سیستم هایی است که به شکل ارگانیک مدیریت شده اند و بر روی تعادل تغییرات اقلیمی نیز موثر می باشند. یکی دیگر از قابلیت های کشاورزی ارگانیک تجزیه کربن موجود در خاک می باشد. در یک برآورد اولیه، عدم استفاده از کودهای معدنی در حدود 20 درصد و پتانسیل جبران بوسیله تجزیه کربن خاک 40 تا 72 درصد انتشار سالانه گازهای گلخانه ای کشاورزی را در سطح جهانی کاهش می دهد. در جهت سازگاری، سیستم های کشاورزی ارگانیک دارای پتانسیل قوی ایجاد سیستم های تغذیه ای انعطاف پذیر از طریق تنوع کشت و حاصلخیزی خاک با مواد ارگانیک می باشند. مضاف بر اینکه کشاورزی ارگانیک گزینه های دیگری را برای انرژی وارداتی به مزرعه نظیر کودهای شیمیایی که احتمالا محدودیت های بیشتری را با افزایش قیمت انرژی ایجاد می کند، پیشنهاد می نماید. در کشورهای درحال توسعه، سیستم های کشاورزی ارگانیک در مقایسه با روش های سنتی جاری، به عملکردی برابر و یا حتی بیشتر دست یافته اند که به صورت بالقوه گزینه مهمی در جهت امنیت غذایی و معیشت پایدار برای جوامع روستایی فقیر در زمان تغییرات اقلیمی است. محصولات تضمین شده ارگانیک، گزینه های ورودی بیشتری را برای کشاورزان فراهم می نماید از اینرو به عنوان ترویج کننده فعالیت های کشاورزی ارگانیک هماهنگ با تغییر اقلیم به کار می رود.