اثربخشی والدگری ذهن آگاهانه مادران بر نظم جویی هیجانی، دلبستگی ایمن کودک-والد و پرخاشگری کودکان پیش دبستانی

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش والدگری ذهن آگاهانه مادران بر نظم جویی هیجانی، دلبستگی ایمن کودک-والد و پرخاشگری کودکان پیش دبستانی انجام شد. روش پژوهش شبه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه و جامعه آماری شامل مادران دارای کودک پیش دبستانی در شهر اصفهان در سال تحصیلی 1399-1398 بود. 50 نفر با نمونه برداری مرحله ای در دو گروه آزمایش و گواه به صورت تصادفی جایگزین شدند و به مقیاس پرخاشگری کودکان پیش دبستانی (واحدی، فتحی آذر، حسینی نسب و مقدم، 2008)، فهرست نظم جویی هیجانی کودکان (شیلدس و سیکتی، 1997) و پرسشنامه روابط میانی دلبستگی (کاپنبرگ و هالپرن، 2006) در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری پاسخ دادند. سپس گروه آزمایش طی 8 جلسه 90 دقیقه ای پروتکل آموزشی والدگری ذهن آگاهانه (بوگلز و رستیفو، 2014) را دریافت کردند. نتایج تحلیل کواریانس چندمتغیری نشان داد آموزش والدگری ذهن آگاهانه به مادران باعث افزایش نظم جویی هیجانی و دلبستگی ایمن و کاهش بی ثباتی نظم جویی هیجانی و پرخاشگری فرزندانشان شد اما در مرحله پیگیری (5 ماه بعد از مداخله) تفاوت معناداری بین متغیرهای دو گروه مشاهده نشد که این یافته می تواند بر برگزاری مجدد این دوره ها در فواصل زمانی کوتاه برای والدین صحه بگذارد. یافته های این پژوهش ضرورت کاربرد برنامه های آموزش والدگری ذهن آگاهانه به مادران را به منظور بهبود روابط دلبستگی والد-کودک، نظم جویی هیجانی و کاهش پرخاشگری کودکان پیش دبستانی خاطر نشان می سازد.