اثربخشی درمان روان نمایشگری بر نظم جویی هیجانی و پرخاشگری نوجوانان

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان روان نمایشگری بر بهبود نظم جویی هیجانی و کاهش پرخاشگری نوجوانان پسر انجام شد. روش پژوهش شبه تجربی با گروه آزمایش و گواه همراه با پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری و جامعه پژوهش دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم سال تحصیلی 96-95 بود. 25 آزمودنی با استفاده از پرسشنامه پرخاشگری و مصاحبه بالینی غربال و انتخاب شدند و 13 نفر در گروه آزمایش و 12 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه درمان روان نمایشگری را دریافت کرد و مرحله پیگیری نیز به فاصله یک ماه پس از مداخله درمانی انجام شد. آزمودنی ها قبل از شروع، پس از اتمام مداخله و در مرحله پیگیری، به پرسشنامه پرخاشگری (باس و پری، 1992) و مقیاس دشواری در نظم جویی هیجانی (گرتز و رومر، 2004) پاسخ دادند. نتایج تحلیل واریانس مکرر نشان داد که درمان روان نمایشگری بر بهبود نظم جویی هیجانی و کاهش پرخاشگری نوجوانان تاثیر معنادار دارد و این اثر در مرحله پیگیری نیز ثابت باقی مانده است. بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که از درمان روان نمایشگری با استفاده از فنونی مانند مواجهه سازی، ابراز احساسات، پالایش هیجانی و ایفای نقش به عنوان یک روش کارآمد جهت بهبود نظم جویی هیجانی و کاهش خشم و پرخاشگری نوجوانان بهره برد.