تخمین اثر بازگشتی انتشار دی اکسید کربن در بخش حمل ونقل ایران مبتنی بر سناریوهای مختلف افزایش کارایی مصرف انرژی

این تحقیق با تمرکز بر بخش حمل ونقل به برآورد اثر بازگشتی ناشی از بهبود کارایی انرژی (بنزین و گازوییل) بر انتشار دی اکسید کربن از سال 1367 تا 1398 می پردازد. برای برآورد کشش های توابع تقاضا از یک تابع تقاضای ایده آل (AIDS) و روش رگرسیون های به ظاهر نامرتبط (SUR) استفاده شده است. در سناریوی افزایش معادل 20 درصد در کارایی انرژی، میزان اثر بازگشتی بنزین و گازوییل کشور بین بازه 65 تا 73 درصد محاسبه شده است. به طور متوسط 68 درصد از کاهش انتشار مورد انتظار (بالقوه) CO2 به دنبال بهبود 20 درصدی در کارایی انرژی (بنزین و گازوییل) مجددا بر اثر افزایش مصرف بیشتر بنزین و گازوییل و افزایش انتشار دی اکسید کربن خنثی شده است. کاربرد مدل خودتوضیحی برداری با ضرایب متغیر در زمان (TVC-VAR) برای بررسی نحوه تاثیر متغیرهای توضیحی بر روی اثر بازگشتی نشان می دهد که ضرایب متغیرهای رشد شهرنشینی و رشد تعداد وسایط نقلیه در ناوگان در طی زمان مثبت و نوسانی بوده و تاثیر ضرایب متغیرهای قیمت حقیقی بنزین و قیمت حقیقی گازوییل بر اثر بازگشتی در طی زمان منفی و نوسانی بوده است. کاهش قیمت حقیقی حامل های انرژی اثر بازگشتی را در طی زمان افزایش می دهد. تحلیل حساسیت نتایج نشان دهنده افزایش اثربخشی کارایی انرژی در نرخ های بالاتر است.