رابطه اختلالات هیجانی با خودجرحی در نوجوانان دارای والد مطلقه با میانجیگری تنظیم هیجان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه اختلالات هیجانی با خودجرحی در نوجوانان دارای والد مطلقه با میانجیگری تنظیم هیجان انجام شده است. روش این پژوهش از نوع همبستگی بوده و از فن مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش شامل همه دانش آموزان دختر و پسر دارای والد مطلقه  بود که در سال تحصیلی 99-1398در مدارس دوره متوسطه اول و دوم شهر رشت مشغول به تحصیل بودند. نمونه آماری پژوهش شامل 200 نفر از دانش آموزان بود که به صورت در دسترس انتخاب شدند. آزمودنیها به پرسشنامه های اختلالات هیجانی وودورث (1920)، آسیب به خود سانسون و همکاران (1998) و پرسشنامه تنظیم هیجان گراس و جان (2003) پاسخ دادند. داده های پژوهش پس از گردآوری، از طریق مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارهای SPSS-21  و AMOS-24 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که میان اختلالات هیجانی و خودجرحی در نوجوانان دارای والد مطلقه رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (0/05>p). همچنین متغیر تنظیم هیجان (ارزیابی مجدد و سرکوب هیجان) در رابطه میان اختلالات هیجانی و خودجرحی در نوجوانان دارای والد مطلقه نقش میانجی دارد که سرکوب هیجان در رابطه میان اختلالات هیجانی و خودجرحی رابطه مثبت و معنادار و ارزیابی مجدد در رابطه میان اختلالات هیجانی و خودجرحی رابطه منفی و معنادار دارد. همچنین نتایج پژوهش حاکی از برازش مناسب داده ها با این مدل است.