مقایسه تاثیر تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه (TDCS) و درمان شناختی- رفتاری بر کارکردهای شناختی و بهزیستی روان شناختی بیماران وابسته به مت آمفتامین

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه و درمان شناختی رفتاری بر کارکردهای شناختی و بهزیستی روان شناختی بیماران وابسته به مت آمفتامین بود.
پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را بیماران مرد وابسته به مت آمفتامین مراجعه کننده به کلینیک ترک اعتیاد گام شهرستان قایم شهر در سال 1399 تشکیل دادند که از بین آن ها 45 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده به 3 گروه 15 نفره (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) تقسیم شدند. برای گروه آزمایش اول از تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه و برای گروه آزمایش دوم نیز درمان شناختی رفتاری به مدت 12 جلسه انجام شد و گروه کنترل نیز هیچ درمانی دریافت نکرد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزارSPSS24  و از روش های آمار توصیفی و تحلیلی (تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن فرونی) استفاده شد.
نتایج نشان داد تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه و درمان شناختی رفتاری باعث افزایش کارکردهای شناختی و بهزیستی روان شناختی بیماران وابسته به مت آمفتامین می شود (0/05> P). همچنین درمان شناختی رفتاری نسبت به تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه بر کارکردهای شناختی و بهزیستی روان شناختی بیماران وابسته به مت آمفتامین اثربخش تر است.
می توان از درمان شناختی رفتاری در راستای کاهش مشکلات روان شناختی و بهبود کارکرد شناختی بیماران وابسته به مت آمفتامین استفاده کرد.