ساخت و اعتبارسنجی مقیاس سنجش مهارت های خودرهیابی دانشجویان در دوره های یادگیری الکترونیکی دوران کرونا

پژوهش حاضر با هدف ساخت و اعتبار سنجی مقیاس سنجش مهارت های خودرهیابی دانشجویان در دوره های یادگیری الکترونیکی دوران کرونا انجام شد. روش شناسی پژوهش از نوع پیمایشی و توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را دانشجویان دانشگاه های کشور در سال تحصیلی 1399-1400 تشکیل می دادند. روش نمونه گیری از نوع در دسترس بود. حجم نمونه با توجه به مدل کرجسی- مورگان و با در نظر گرفتن خطای 05/0 =α، 620 نفر تعیین شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته خودرهیابی استفاده شد. روایی ابزار، با استفاده از نظر استادان صاحب نظر، تایید و پایایی ابزار در ضریب آلفای کرونباخ 95/0 محاسبه گردید. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی به روش عامل یابی عناصر اصلی و با در نظر گرفتن بار عاملی بیش از 40/0 نشان داد که سه عامل خودانگیختگی، تشخیص نیازهای یادگیری، مسیولیت پذیری در یادگیری الکترونیکی قابل استخراج است و 285/55 درصد از واریانس کل را تبیین می کند. به طور کلی، عامل های پرسشنامه خودرهیابی تدوین شده تا حدود زیادی ابعاد مستقل و مجزای مقیاس خودرهیابی را اندازه گیری می کنند و ابزاری روا و مناسب هستند.