نقد اقتباس روایت قرآنی طوفان نوح از متون پیشینی

در پیوستار تاریخ اسلام ادعای برگرفتگی روایت های قرآنی از متون پیشینی در سنت های ناهمسان با شیوه های هم بسته به زمانه با خواستمان بی هویت نمایاندن آموزه ها و گزاره های قرآن کریم  نمایشگری شد. قرآن کریم و باورمندان دینی نیز با شیوه های گوناگون در پیوند با گونه روش ادعایی اقتباس در پی پاسخ بودند. با گستره دانش ها و تیوری ها در دوران مدرن، و فرافکنی آن در نظریه های فلسفی و دینی شیوه ادعایی برگرفتگی قرآن با ریختار سازوارانه با سامانه روشی دانش ها جای گرفت. در این پیش دانسته رویارویی با انگاره برگرفتگی آموزه های وحیانی نیز در تناسب با روش پردازش رقیب ضروری می نماید. سامانه روشی این پژوهش بر بنیاد متنی، با نگره روایت طوفان که آن را به مثابه متن پنداشته و با روی آوردهای همسان با آن بسان رهیافت هرمنوتیکی، بینامتنی و روایت شناسی در پی نقد گفتمان برگرفتگی و موجه سازی آن در خودایستایی (استقلال) و منحصربه فردبودن روایت طوفان نوح در قرآن از جهت اصالت روایی است. از یافته های پژوهش حاضر این است که هرچند کهن روایت طوفان دارای عناصر تکرارشونده در همه روایت های اساطیری و نیمه اساطیری است؛ اما در گفتمان قرآن کریم به دلیل بهره مندی از عناصر زبانی و فرازبانی ویژه در سایه سار توحید و معاد، آن را نسبت با گونه های روایتی دیگر ناهمسان و مستقل کرده است.