بررسی نقش مکان در ایجاد امنیت اجتماعی (مورد مطالعه: منطقه 20 شهر تهران)

امروزه نوع مکان در کاهش جرم و احساس امنیت مورد توجه اندیشمندان و مدیران شهری و فرماندهان انتظامی قرار گرفته و موفقیت بالایی برای ایجاد امنیت و اجرای دستورالعمل های انتظامی داشته است. با توجه به این موضوع هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر نقش های گوناگون مکان در افزایش امنیت اجتماعی منطقه20 شهر تهران است.

 پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، یک تحقیق   توصیفی- پیمایشی می باشد. جامعه آماری مورد نظر، شهروندان و کارکنان نیروی انتظامی در منطقه20 شهر تهران می باشند که شهروندان بر اساس آمار 368285  نفر برآورد شدند. روش های نمونه گیری به صورت نمونه گیری تصادفی ساده بود که بر اساس فرمول کوکران، حجم نمونه 383 نفر انتخاب شد. داده ها از طریق ابزار پرسشنامه در بین جامعه آماری گردآوری شد و پایایی آن از طریق آزمون آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفته است. همچنین، تاثیر مکان به عنوان یک متغیر مستقل بر متغیر وابسته (افزایش امنیت اجتماعی) با سطح اطمینان 93/0 اثبات شده است.

نتایج تحقیق نشان می دهد که بیشترین جرایم با توجه به داده ها و بررسی نقش مکان، در مکان هایی با نقش اقتصادی و فرهنگی (مانند پارک) و مناطق متروکه و فرسوده شهری اتفاق می افتد و امنیت اجتماعی را با چالش مواجه می کند. بنابراین، نوع مکان بر نوسانات جرم و در نتیجه افت و خیز امنیت اجتماعی شهری تاثیر مثبت و مستقیم دارد. از این رو، بررسی نقش مکان و ارتباط متقابل آن با امنیت، سبب تقویت گزارش های پلیس و ثبت جرم می شود و توانایی پلیس با بررسی و کشفیات و ایجاد زمینه های آموزشی پلیس متخصص از طریق به کارگیری روش ها و فنون دقیق تر برای شناخت مکان های امن و غیرامن می تواند بهبود یابد.