اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر بر استرس ناباروری و همجوشی شناختی زنان نابارور

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر بر استرس ناباروری و همجوشی شناختی زنان نابارور انجام گرفت.

این پژوهش با روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه انجام شد. دوره پیگیری نیز دوماهه اجرا شد. جامعه آماری پژوهش شامل زنان نابارور مراجعه کننده به کلنیک ناباروری بیمارستان مادر و کودک و کلنیک ناباروری ثمر شهر شیراز در فصل زمستان سال 1400 بود. در این پژوهش تعداد 36 زن نابارور با روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه جایدهی شدند. گروه آزمایش درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر را طی دو و نیم ماه در 10 جلسه دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه استرس ناباروری (نیوتون، شرارد و گلاواک ، 1990) و پرسشنامه همجوشی شناختی (گیلاندرز و همکاران، 2010) بود. داده های جمع آوری شده به شیوه تحلیل واریانس آمیخته با استفاده از نرم افزار آماری SPSS23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج نشان داد که درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر بر استرس ناباروری (0001>P؛ 59/0=Eta؛ 03/50=F) و همجوشی شناختی (0001>P؛ 72/0=Eta؛ 36/91=F) زنان نابارور تاثیر معنادار دارد.

بر اساس یافته های پژوهش می توان چنین نتیجه گرفت که درمان فراتشخیصی یکپارچه نگر با بهره گیری از شناسایی هیجان ها، آگاهی هیجانی، ارزیابی مجدد شناختی و شناسایی الگوهای اجتناب از هیجان می تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت کاهش استرس ناباروری و همجوشی شناختی زنان نابارور مورد استفاده قرار گیرد.