تاثیر شش هفته تمرین مقاومتی بر عامل رشد اندوتلیال عروقی و عامل نوروتروفیک مشتق از عصب بافت قلبی در رت های نر چاق

پدیده رگ زایی در شرایط پاتوفیزیولوژیکی مانند چاقی و شرایط فیزیولوژیکی مانند فعالیت ورزشی، اثرات متفاوتی را بر بدن دارد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر شش هفته تمرین مقاومتی بر عامل رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) و عامل نوروتروفیک مشتق از عصب (NDNF) در رت های نر چاق بود. در یک مطالعه تجربی، تعداد 20 سر رت نر نژاد ویستار با سن پنج هفته و وزن تقریبی 120 تا 160 گرم، بر اساس همگن سازی وزنی به دو گروه مساوی کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی پروتکل تمرینی به مدت شش هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه شامل یک نوبت 10 تکراری با تناوب استراحتی 90 ثانیه ای، بالارفتن از نردبان تمرینات مقاومتی به ارتفاع یک متر و شیب 85 درجه همراه با وزنه متصل به قاعده دم (با توجه به حداکثر ظرفیت حمل وزنه هر رت) را انجام دادند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، رت ها کشته شده و خونگیری از قلب انجام گردید. مقادیر VEGF و NDNF در بافت قلب با استفاده از روش الایزا ارزیابی گردید. به منظور بررسی تغییرات  بین گروهی از آزمون t مستقل و در سطح معناداری (05/0 >p)  استفاده شد. نتایج نشان داد شش هفته مداخله تمرین مقاومتی منجر به افزایش معنادار در مقادیر VEGF و کاهش معنادار NDNF در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل گردید. بر اساس یافته های این مطالعه، به نظر می رسد تمرین مقاومتی می تواند با افزایش برخی عوامل محافظتی و کاهش عوامل بازدارنده آنژیوژنز، اثرات مثبتی بر پیشگیری از خطر بروز بیماری های قلبی عروقی ناشی از چاقی، به دنبال داشته باشد.