مقایسه اثر سه نوع باندینگFuturabond DC ، Solo Bond Mو Futurabond NR بر ریزنشت ترمیم های کامپوزیت کلاس پنج

 یکی از متداول ترین مشکلات در ترمیم های باند شونده ریزنشت می باشد. ریزنشت باعث نفوذ بزاق و میکروارگانیسم ها در فواصل بین ترمیم و ساختار دندان می شود. این پژوهش به مقایسه اثر سه نوع باندینگ بر ریزنشت ترمیم های کامپوزیتی کلاس پنج میپردازد.

 پژوهش به صورت تجربی بر روی 45 دندان انجام گرفت. حفرات کلاس پنج  به ابعاد 2×3×2 میلی متر در سطح باکال، به صورتی که مارژین اکلوزال در مینا و مارژین جینجیوال در سمان باشد، تراش داده شدند. نمونه ها به 3 گروه 15 تایی تقسیم شده و سپس از باندینگ هایFuturabond DC ، Futurabond NR و Solo Bond M (Voco, Germany) استفاده گردید. حفرات با کامپوزیت Grandio) Voco, Germany) ترمیم شده و نمونه ها ترموسایکل شدند. دندان ها برای 24 ساعت در نیترات نقره و 6 ساعت در محلول ظهور قرار گرفتند. نمونه ها، به صورت باکولینگوالی برش داده شدند. میزان ریزنشت توسط استریومیکروسکوپ محاسبه شد. محاسبات طبق آنالیز آماری kruskal wallis   انجام گرفت.

 در ناحیه ی ژنژیوال، Solo Bond M در 80% موارد درجه ریزنشت 1 (نفوذ ماده رنگی تا 3/1 دیواره حفره)و در %20 موارد درجه ریزنشت 2 (نفوذ ماده رنگی تا 2/32 دیواره حفره) را دارا بود. در مورد باندینگ Futurabond DC، در 7/6 % موارد درجه ریزنشت صفر ، 66/7% موارد درجه ریزنشت 1و در 26/7% موارد درجه ریزنشت 2 دیده شد. در باندینگ Futurabond NR در 6/7% موارد درجه ریزنشت صفر، 33/3 % موارد درجه ریزنشت 1 و در 60% موارد درجه ریزشت 3 (نفوذ ماده رنگی در تمامی دیواره های حفره بدون درگیری دیواره اگزیالی) دیده شد. در ناحیه ی اکلوزال بین سه گروه اختلاف معنا داری وجود نداشت.(0/071=P)

 میزان ریزنشت در ناحیه ی اکلوزال حفرات در هیچکدام از 3 گروه تفاوت معناداری نداشت ولی بین Futurabond NR و دو گروه Futurabond DC و Solo Bond M ، میزان ریزنشت در ناحیه ژنژیوال دارای تفاوت معنادار بود بطوریکه میزان ریزنشت Futurabond NR  به طور معناداری بیشتر از دو گروه Futurabond DC و Solo Bond M بود.