بررسی بار عاطفی افعال در شاهنامه فردوسی

بین فعل و معناشناسی و نحوه استفاده از افعال برای القای مفاهیم رابطه تنگاتنگی وجود دارد. شاعران و نویسندگان ناخواسته بر احساسات خود در انتخاب اعمال تاثیر می گذارند و از افعالی استفاده می کنند که بار معنایی آنها منعکس کننده عواطف و احساسات گوینده است. به عبارت دیگر، افعال علاوه بر انتقال معنا، زمان و مکان، انتقال دهنده عواطف و احساسات هستند. ساختار آوایی فعل علاوه بر نقش معنایی خود، به طور غیرمستقیم بیانگر مفهومی است که از طریق مجموعه ای از آواها در ذهن شاعر می گذرد. در این پژوهش بار عاطفی افعال در شاهنامه فردوسی بررسی شده است. می توان گفت در کتاب های حماسی، هر جمله ای بار عاطفی دارد که مملو از معانی «مثبت، منفی و خنثی» است. هدف اصلی این پژوهش بررسی و تعیین بار عاطفی افعال و اجزای آن و رابطه بین عناصر هم آمیزی و افعال از نظر بار هیجانی مثبت، خنثی و منفی است. در این تحقیق، نمونه های افعال نه گوینده محور هستند و نه شنونده محور. گفتمان نیز بسیار مهم است، یعنی رابطه بین افراد تعیین کننده بار عاطفی فعل است. همچنین فضای معنایی را با توجه به تمرکز زبان شناسان بر تمایز معنایی تعریف می کند. در عین حال، مطالعه معناشناسی در کنش های عاطفی از اهمیت بیشتری برخوردار است. اصطلاح معناشناسی به طور کلی با توصیف معنای کلمات، عبارات و جملات همراه است. از نظر زبان شناختی، معناشناسی به بررسی روابط بین نشانه ها و نمادها با مفاهیم می پردازد.