اثربخشی آموزش شناختی رفتاری مثبت نگر بر علائم افسردگی و اضطراب افراد بزرگسال با نارسایی توجه/فزون کنشی

 اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی الگویی از مشکلاتی است که معمولا در کودکی ایجاد می شود و ممکن است در بزرگسالی نیز ادامه پیدا کند. هدف از پژوهش حاضر اثربخشی آموزش شناختی رفتاری مثبت نگر بر علایم افسردگی و اضطراب افراد بزرگسال با نارسایی توجه/فزون کنشی بود.

 روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانشجویان با اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی دانشگاه دامغان در سال 1397 تشکیل دادند که در طرح پایش سلامت روانی دانشجویی شرکت کردند و دارای محدوده سنی20تا30 سال بودند. از این میان، از بین افراد دارای شرایط ورود به مطالعه، نمونه ای شامل 30 نفر به شیوه دردسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. هر دو گروه پرسشنامه افسردگی بک (بک و همکاران، 1961) و پرسشنامه اضطراب بک (بک و همکاران، 1988) را در پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. سپس گروه آزمایش در دوازده جلسه 50دقیقه ای و هفته ای یک بار، تحت آموزش برنامه شناختی رفتاری مثبت نگر قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل کوواریانس چندمتغیره و یک متغیره در سطح معناداری 0٫05 به کمک نرم افزار SPSS نسخه 24 استفاده شد.

 نتایج نشان داد، تاثیر آموزش برنامه شناختی رفتاری مثبت نگر بر کاهش علایم افسردگی و زیرمقیاس های آن ها شامل نشانه های عاطفی، شناختی و جسمانی و بر کاهش علایم اضطراب معنادار بود (0٫001>p).

 باتوجه به نتایج پژوهش، آموزش شناختی رفتاری مثبت نگر بر کاهش علایم افسردگی و اضطراب افراد بزرگسال با اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی اثربخش است.