اثر تمرین قدرتی طولانی مدت بر سطوح سرمی بتاتروفین و آیریزین مردان مسن مبتلا به دیابتی نوع دو

هورمون های آیریزین و بتاتروفین به وضوح در مقاومت به انسولین دخیل هستند. با توجه به ضعف عضلانی افراد مسن دیابتی، این مطالعه با هدف بررسی تاثیر 21 هفته تمرین قدرتی بر سطوح سرمی بتاتروفین و آیریزین در مردان مسن دیابتی نوع دو طراحی شده است.

  این مطالعه ی نیمه تجربی، روی مردان دیابتی نوع دو با میانگین سنی 2.90±70.85 سال انجام شد. پروتکل تمرین قدرتی دو بار در هفته به مدت 21 هفته انجام شد. تمرین ها شامل سه مرحله 1-استقامت عضله، 2- هیپرتروفی عضلات و 3- حداکثر تمرین های قدرتی بود. سطح قندخون ناشتا و سطوح سرمی انسولین، بتاتروفین وآیریزین در دو مرحله قبل و بعد از تمرین ها سنجش شد.

سطوح سرمی انسولین، آیریزین و بتاتروفین سرم در گروه کنترل دیابت به نسبت گروه سالم پایین تر بود (0/05>P) و 21 هفته تمرین قدرتی سبب افزایش سطوح سرمی انسولین، آیریزین و بتاتروفین و کاهش وزن بدن و سطح قند خون ناشتا در مردان مسن دیابتی در مقایسه با گروه کنترل دیابت شد (0/05>P).

  تمرین قدرتی سبب بهبود اختلالات متابولیکی در افراد دیابتی شده و افزایش ترشح آیریزین و بتاتروفین به دنبال تمرین نشان می دهد که تمرین می تواند یک مکانیسم محافظتی در دیابت داشته باشد.

پیامدهای عملی:

  حرکات ایستگاهی با اجرای فعالیت قدرتی، از طریق رشد عضلات اسکلتی افراد دیابتی باعث بهبود حساسیت انسولین و برداشت گلوکز بیشتر در بدن آنها می شود. همچنین این تمرین ها با افزایش سطوح آیریزین و بتاتروفین می توانند یک مکانیسم محافظتی برای جلوگیری یا تاخیر عوارض دیابت نوع دو باشد.