مقایسه تاثیر برنامه آموزش خودمراقبتی دو روش تله نرسینگ و چند رسانه ای بر انزوای اجتماعی بیماران مبتلا به کووید 19 در بندرعباس

با شیوع بیماری مسری کووید-19، نیاز به قرنطینه جهت پیشگیری از انتقال بیماری به وجود آمد. به همین دلیل مبتلایان به این بیماری از انزوای اجتماعی زیادی رنج می برند. از طرفی، جهت کنترل و درمان بیماری، ارایه آموزش های خودمراقبتی لازم است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر برنامه آموزش خودمراقبتی به دو روش چند رسانه ای و تله نرسینگ بر انزوای اجتماعی مبتلایان به بیماری کووید-19 شهرستان بندرعباس طراحی شد.

این پژوهش، به صورت یک مطالعه نیمه تجربی روی 88 بیمار مبتلا به کووید-19 مراجعه کننده به مراکز خدمات جامع سلامت شهرستان بندرعباس در سال 1400 انجام شد. نمونه های پژوهش به صورت در دسترس انتخاب شده و با استفاده از تخصیص بلوک های تصادفی به دو گروه آموزش چندرسانه ای و تله نرسینگ تقسیم شدند. ابتدا انزوای اجتماعی بیماران مبتلا به کووید-19 با استفاده از پرسش نامه در دو گروه بررسی شد و سپس آموزش خودمراقبتی با استفاده از روش های چند رسانه ای و تله نرسینگ ارایه شد. پس از اتمام بیست و یک روز، انزوای اجتماعی مجدد اندازه گیری و داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 26 وارد شده و تجزیه و تحلیل شد.

  در ارزیابی پیش از مداخله، تفاوت معناداری از نظر نمره انزوای اجتماعی بین دو گروه وجود نداشت. نتایج آزمون آنالیز کوواریانس چندگانه نشان داد با کنترل اثر پیش آزمون هر یک از ابعاد انزوای اجتماعی، میانگین نمره بعد تنهایی، عجز اجتماعی، یاس اجتماعی و کاهش تحمل اجتماعی پس از مداخله در گروه تله نرسینگ به طور معناداری کمتر از گروه چند رسانه ای است (0/001>P).

  روش های آموزشی مانند استفاده از آموزش چندرسانه ای و تله نرسینگ برای آگاهی بخشی و آموزش خودمراقبتی در کنار مراقبت های درمانی دیگر، می تواند سبب کاهش انزوای اجتماعی شود. بنابراین لازم است برنامه آموزش خودمراقبتی و ارایه آگاهی در خصوص مراقبت های لازم حین بیماری کووید-19 برای بیماران در مراکز جامع خدمات سلامت درنظر گرفته شود و از تله نرسینگ جهت آموزش موثرتر خودمراقبتی استفاده شود.

پیامدهای عملی: 

 یافته های پژوهش حاضر در آموزش خودمراقبتی به بیماران مبتلا به بیماری های واگیردار مانند کووید 19 کاربرد دارد.